Warszawski Festiwal Kutlury Bez Barier

Krzysztof Penderecki - Polonez [8?] Philip Glass - Concerto for Two Pianos [27?] Przerwa [20?] Krzysztof Penderecki - Powiało na mnie morze snów? Pieśni zadumy i nostalgii na sopran, mezzosopran, baryton, chór i orkiestrę [60?] Krzysztof Penderecki w jednym z wywiadów komentujących premierę swego dzieła Powiało na mnie morze snów... Pieśni zadumy i nostalgii (zamówionego przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina na zamknięcie obchodów roku wielkiego jubileuszu dwustulecia urodzin kompozytora) zdradził, iż rozpoczął swą pracę od długiej, pełnej skupienia lektury w sumie ponad sześciu tysięcy (sic!) stron poezji polskiej XIX i XX w. Podkreślił swą szczególną admirację wobec poezji Micińskiego, Wierzyńskiego oraz Wata; ostateczny wybór tekstów do monumentalnego wokalno-symfonicznego fresku (jak go nazwał sam autor) objął utwory starannie dobrane, raczej stroniąc od tych najbardziej popularnych, pochodzących od wieszczów (poza fragmentami np. Sonetów krymskich, czy Fortepianu Szopena) i kierując się własnym, głęboko osobistym odczuwaniem poezji. Swą premierę dzieło miało 14 stycznia 2011 r. w Filharmonii Narodowej pod batutą Valery?ego Gergieva. Także Polonez tego kompozytora tu właśnie zabrzmiał po raz pierwszy (dyr. Jacek Kaspszyk), jako wyczekiwane dzieło skomponowane specjalnie na Inaugurację XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 2015. Philip Glass, jedna z ?ikonicznych? postaci kompozytorskiej sceny USA ostatniego półwiecza zdradził, że w jednej ze swych najnowszych kompozycji (2015) ? Koncercie na dwa fortepiany stawiał sobie za cel przezwyciężenie ?klasycznej? idei koncertu rozumianej jako przeciwstawianie solisty (w tym przypadku ? solistów) orkiestrze. Tutaj pragnął uczynić orkiestrę ekstrapolacją partii solowych, często traktując ją ?pianistycznie? i dwojąc dźwięki fortepianowe. Krytycy zwrócili też uwagę na odejście (od wciąż jednak rozpoznawalnego) idiomu tego kompozytora, znanego z oszczędności środków i repetycyjności ? tu podziw budzi gęstość i komplikacja faktury, a także znacząca w porównaniu ze wcześniejszymi utworami chromatyzacja.